Wielokrotnie, sami aktorzy mówili, że wcielanie się w role komediowe jest o wiele trudniejsze niż wykonywanie ról dramatycznych. I więcej kosztuje. Wymaga rozciągnięcia swojej psychiki do granic skali od zwykłej banalnej na przemian z dramatyczną, codzienności.Jeśli ten aktor został wyrzucony z pobudek ideologicznych to mamy do czynienia z dyskryminacją i złamaniem prawa. Winni powinni zostać ukarani… tylko trudno będzie to udowodnić przed sądem.
Prawdą jest też to, że gdyby zamiast “Golgota Picnic” wystawiano “Jedwabne Picnic” a reżyserem byłby jakiś znany prawicowiec to wszyscy piejący dziś o wolności w sztuce byli by zbyt zajęci wrzeszczeniem o antysemityzmie żeby sobie przypomnieć o co z tą wolnością chodziło.
Wolnośc to nie jest nic miłego, przyjemnego. Wolność to odpowiedzialność, wymaga ogłady, mądrości, której dzisiaj tak bardzo brakuje bielizny.
Nie mówię tu o prostym, jarmarcznym bawieniu publiki za pomocą śmiesznych fikołków, czy dowcipów w typie wojskowym. Mówię o sztuce komediowej. Która zawiera w sobie, zwykle równocześnie, i czystą poezyjność humoru i jest podszyta dramatem.Zgoda – nie byl to aktor komediowy, tylko zwyczajnie – aktor. Swietny aktor, z bardzo wrazliwa twarza. ktora jak sie raz zobaczylo bieliznę, pamietalo zawsze.
Mnie tez przed oczyma stoi ta scena z wskakiwaniem nauczyciela na klawke szkolna i ostatnia – gdy wskakuja w gescie protestu i solidarnisci jego uczniowie.To po prostu nie jest żaden wolny kraj. “Czerwony czarnym jest kolorem, towarzysz katolika wzorem”. Taki mamy klimat. Sęk w tym, że debatę publiczną o stosunkach między Polakami kreuje wąska grupa zainteresowanych lewo bądź prawoskrętnymi poglądami mieszkańców Stolicy. Tam, gdzie metro nie dojedzie, transformacja zamieniła kraj z socjalistycznego zaścianka w zaścianek Anno Domini 1921. Tylko głębszy. Bo brakuje w nim Prawosławnych, Żydów, Tatarów i kogo tam jeszcze ku chwale jedynej słusznej siły, zdążyła siła przed nią przewodząca narodowi wyplenić z ziem Piastów. Zaś od 25 lat obserwujemy (ci spostrzegawczy) szybki proces przejmowania władzy nad umysłami przez nową jedyną słuszną władzę, przed którą klękają i o której względy zabiegają, jak Mieszko I przedstawiciele kolejnych tzw. wolnych rządów. Taki nasz Iran.
Okropnie zal, ze musial odczuwac w zyciu taka rozpaczm ze sie targnal na to zycie.
Natomiast dramat nie jest pogłębiony komedią.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz